قصيده غايه فى الروعه
نذار قبانى
متى ستعرف كم هواك يا رجلا
ابيع من اجله الدنيا وما فيها
يا من تحديت فى حبى له مدنا
بحالها وسامضى فى تحديها
لو تطلب البحر فى عينيك اثكبه
او تطلب الشمس فى كفيك ارميها
انا احبك فوق الغيم اكتبها
وللعصافير وللاشجار احكيها
انا احبك فوق الماء انقشها
وللعناقيد والاقداح اسقيها
انا احبك ياسيفا اسال دمى
يا قصه لست ادرى ما اسميها
انا احبك حاول ان تساعدنى
فان من بداء المأساه ينهيها
وان من فتح الابواب يغلقها
وان من اشعل النيران يطفيها
يا من يدخن فى صمت ويتركنى
فى البحر ارفع مأساتى وألقيها
الا ترانى ببحر الحب غارقه
والموج يمضغ امالى ويرميها
انزل قليلا عن الاهداب يا رجلا
مازال يقتل احلامى ويحييها
كفاك تلعب دور العاشقين معى
وتنتقى كلمات لست تعنيها
كم اخترعت مكاتيبا سترسلها
واسعدتنى ورودا سوف تهديها
وكم ذهبت لوعد لا وجود له
وكم حلمت باثواب ساشريها
وكم تمنيت لو للرقص تطلبنى
وحيرتنى ذراعى اين القيها
ارجع اليا فان الارض واقفه
كأنما الارض فرت من ثوانيها
ارجع فبعدك لا عقد اعلقه
ولا لمست عطورى فى اوانيها
لمن جمالى لمن شال الحرير
لمن ضفائرى منذ اعوام اربيها
ارجع كما انت صحوا كنت ام مطرا
فما حياتى انا ان لم تكن فيها
العمل/الترفيه
الهواية
